Katedra Notre-Dame w Paryżu

Być w Paryżu  i nie zobaczyć tej katedry... Najbardziej zachwyciła mnie niezliczona ilość postaci na fasadzie kościoła. Wspaniałe są również zdobienia portali.
Przed wejściem do katedry ustawia się kolejka turystów, czekająca na wejście. Jedna ze znajomych osób opowiadała, że musiała, będąc tu kilka tygodni wcześniej, czekać godzinę w kolejce; nam na szczęście zajęło to około 20 minut.
Notre-Dame de Paris to gotycka katedra w Paryżu. Jest to jedna z najbardziej znanych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści Dzwonnik z Notre Dame francuskiego pisarza Victora Hugo.

Jej nazwę tłumaczy się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité w 4. okręgu Paryża, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX wieku. 
Fasadę Katedry tworzą dwie wieże, mające 70 metrów wysokości.
Całą szerokość fasady zajmują trzy portale. Jednak środkowy portal jest najszerszy. Wyrzeźbiono na nim scenę Sądu Ostatecznego. 
Nad środkowym portalem umieszczono rozetę rozświetlającą wnętrze świątyni. W całej budowli umieszczono dużą liczbę witraży, które wprowadzają grę światła w tej wielkiej budowli. Trudno jest fotografować tę monumentalną świątynię.

 Do katedry wiodą trzy portale misternie zdobione scenami biblijnymi dla niepiśmiennego ludu. 
Portal prawy (ok. 1160-70 r.) przedstawia sceny z życia św. Anny, środkowy (ok. 1125-30 r.) sąd ostateczny, a lewy ( 1210-20 r.) zaśnięcie i koronację Panny Marii.
Pod rozetą ciągnie się tzw. galeria królewska (jest tu 28 królów), element charakterystyczny dla gotyckich katedr francuskich.

 Średnio codziennie około 30 tysięcy osób przychodzi, by zachwycić się średniowieczną katedrą.

 Budowa świątyni rozpoczęła się w XII w i trwała niemal 100 lat. Jeszcze nie dokończono budowy katedry, a stała się ona centrum najważniejszych wydarzeń w historii Francji. Stąd w średniowieczu wyruszały wyprawy krzyżowe, a kilkaset lat później w 1804 Napoleon Bonaparte koronował się tu na Cesarza Francuzów. Tutaj również tysiące Francuzów żegnało przywódcę Charles de Gaulle’a.

 Duża ilość witraży wprowadza w katedrze grę świateł. Jest to przepiękne. Jednak witraże zaciemniają wnętrze katedry, a tego nie lubię. Wolę jasne przestronne katedry.

 W świątyni znajduje się aż 29 kapliczek.

 Piękna jest rozeta na poniższym zdjęciu. Nie spotkałam się nigdy z witrażem w kształcie rozety.
Ważnym elementem katedry są witraże i rozety. Zwłaszcza olbrzymia rozeta północna mieni się tysiącem barw, dzięki czemu można zobaczyć przepiękną grę świateł. 

 Nie lubię ciemnych katedr również dlatego, że takie ciemne wnętrza trudno się fotografuje.

 Innym bardzo ważnym elementem katedry są dzwony, w północnej wieży są aż cztery wytopione z brązu. Największy z nich waży 1915 kg, najmniejszy 763 kg. W wieży południowej znajduje się ważący 13 ton dzwon Bourdon. Dzwony dzwonią trzy razy dziennie, a Bourdon tylko w czasie wielkich świąt.

 Piękne są średniowieczne stalle, czyli ławki w prezbiterium katedry. W Notre-Dame są one pięknie zdobione.

Figura św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

 3 września 2006 plac przed katedrą, zaprojektowany przez barona Georges’a Haussmanna w czasach Napoleona III dla podkreślenia świetności zachodniej fasady katedry, noszący dotąd nazwę Place du Parvis Notre-Dame, czyli „plac Kościelny Notre-Dame” poświęcono papieżowi Janowi Pawłowi II. 
W związku z tym nadano mu nową nazwę Parvis Notre-Dame – place Jean-Paul II, czyli „Dziedziniec Notre-Dame – Plac Jana Pawła II”.