Rynek Staromiejski w Toruniu

Rynek Staromiejski w Toruniu kojarzy mi się przede wszystkim z ratuszem - budynkiem, którego architekturą zachwycam się niezmiennie do tej pory.
Toruński ratusz jest jednym z największych ceglanych budynków tego typu w Europie i najważniejszym zabytkiem toruńskiej starówki.
Wzniesiono go w stylu gotyckim w końcu XIV w. W ten sposób powstał jednopiętrowy budynek z obszernym dziedzińcem, naśladujący najlepsze wzorce architektury flandryjskiej. Jego wnętrze codziennie zapełniało się tłumem kramarzy, kupców, rajców i rzezimieszków. W wieży krył się skarbiec, miejskie archiwum i więzienie, natomiast w obszernych piwnicach szynkowano piwo i wino.

Na parterze mieściły się sukiennice, ławy chlebowe, dziesiątki małych kramów oraz sala sądowa, a na piętrze sala obrad rady miejskiej i wielka Sala Mieszczańska, w której nierzadko goszczono polskich królów. Dla jednego z nich - Jana Olbrachta - toruński ratusz stał się w 1501 roku miejscem przedwczesnej śmierci. Serce króla, który podobno bardzo cenił sobie wdzięk urokliwych torunianek, do dziś spoczywa w katedrze św. Janów.

Pomnik Mikołaja Kopernika - najsłynniejszego toruńczyka - znajduje się niedaleko wejścia do ratusza. Odsłonięto go 25 października 1853 roku. Został odlany z brązu według projektu berlińskiego rzeźbiarza Fryderyka Abrahama Tiecka.

Mikołaj Kopernik przedstawiony jest w todze profesorskiej. Na cokole z przedniej strony znajduje się napis w języku łacińskim Nicolaus Copernicus Thorunensis. Terrae motor, Solis Caelique stator  (Mikołaj Kopernik Torunianin. Ruszył Ziemię, wstrzymał Słońce i Niebo)

I znowu zdjęcia ratusza. Herb Torunia znajdujący się nad wejściem prowadzącym na dziedziniec ratusza.

Zdjęcia ratusza od strony dziedzińca.

Na rynku znajduje się kościół św. Ducha. Jest to jest późnobarokowa świątynia wzniesiona w połowie XVIII wieku jako ewangelicki zbór. Jego powstanie ściśle wiąże się z toruńskimi zamieszkami religijnymi z 1724 roku, w wyniku których miejscowi luteranie utracili posiadany wcześniej kościół Najświętszej Marii Panny.

Autorem fontanny - z figurą flisaka grającego na skrzypcach - jest urodzony w Toruniu artysta początku XX wieku – Georg Wolf, mieszkający później w Berlinie. Pomnik został ufundowany przez mieszczan i oficjalnie odsłonięty 18 czerwca 1914 roku na dziedzińcu ratusza. Po drugiej wojnie zmieniał lokalizacje. W 1983 roku ostatecznie ustawiono go po zachodniej stronie rynku, mniej więcej w miejscu wywiezionego w 1919 roku pomnika cesarza Wilhelma I.

 Z flisakiem wiąże się oczywiście legenda, którą przytoczę z internetu. Podobne legendy słyszałam w związku z innymi miastami.
Toruń był ważnym punktem na trasie spławu drewna do Gdańska i popularnym miejscem odpoczynku flisaków. Legenda głosi, że pewnego roku na skutek powodzi lub, jak mówią inne wersje legendy, klątwy rzuconej przez wygnaną z miasta żebraczkę, Toruń nawiedziła istna plaga żab. Płazy były dla miasta na tyle uciążliwe, że burmistrz wyznaczył pokaźną sumę pieniędzy oraz rękę swojej córki jako nagrodę dla tego, kto pozbędzie się z miasta żab. Udało się to dopiero flisakowi, znanemu niekiedy pod imieniem Iwo, który sprawił, że wszystkie żaby zasłuchane w jego grę na skrzypcach zebrały się przy nim, a następnie wyszły przez Bramę Chełmińską aż na teren obecnej dzielnicy Mokre. Tam flisak przestał grać, a żaby pozostały na podmokłych terenach Mokrego.

Kamienica pod Gwiazdą jest wspaniałym przykładem dawnych rezydencji bogatych toruńskich patrycjuszy. Powszechnie uznaje się ją za najpiękniejszą kamienicę w Toruniu. Jej nazwa pochodzi od gwiazdy umieszczonej na szczycie kamienicy. Obecny wygląd fasady pochodzi z XVII wieku, gdy ozdobiono ją bogatym barokowym ornamentem.

Inne kamienice na rynku.

Kościół Wniebowzięcia NMP przylegający do rogu rynku.

Dwór Artusa, budynek pochodzący z XVIII wieku.

W swoim opisie pominęłam niektóre ważne kamienice i współczesną Piernikową Aleję Gwiazd, która stanowi zbiór autografów znanych osób, urodzonych w Toruniu, np. Bogusława Lindy, Grażyny Szapołowskiej, Małgorzaty Kożuchowskiej.