Jego dzieła poruszają tematy zaczerpnięte z historii Japonii, podań i legend; portretował również piękne kobiety oraz aktorów teatru kabuki; na swoich obrazach przedstawiał też duchy i zjawy umiejscowione w realnym świecie; lubił przedstawiać zwierzęta, szczególnie koty, którym nadawał cechy ludzkie; wiele swoich prac poświęcił nastrojowym i pięknym pejzażom Japonii.
Kuniyoshi należy do ostatnich wielkich twórców tzw. złotego, klasycznego okresu drzeworytu ukiyo-e. Ukiyo-e to nazwa nurtu w sztuce okresu Edo (1603–1868) – Japonia, zjednoczona po długoletnich bratobójczych wojnach, uzyskała wtedy pokój na ponad 260 lat pod rządami rodu Tokugawa. Był to jednocześnie okres izolacji kraju, co miało duży wpływ na sztukę tego czasu. „Ukiyo-e” to dosłownie „obrazy z przemijającego świata”; otaczającą rzeczywistość postrzegano jako czas ulotny, przepływający „jak tykwa unoszona prądem rzeki”.
Technika wykonania tych prac polegała na przygotowaniu wielu drewnianych matryc dla poszczególnych barw, a następnie na odbijaniu na papierze każdego koloru osobno.
Wszystkie eksponowane drzeworyty znajdują się kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie. W skład tego zbioru, pochodzącego z daru Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego, wchodzi ponad 260 drzeworytów oraz wydawnictwa albumowe. W Kamienicy Szołayskich jest eksponowanych około 100 prac.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz