Wiersz: Codzienność

Jak cicho, 
za oknem wieczór,
splątane myśli

Jak cicho,
słowa między nami
zatopiły się w powszedniości
wygładzamy codzienność
codziennie powoli



Nie ma ciebie ani mnie,
zniknęliśmy 
jak uschnięte liście,
jak przekwitłe dmuchawce,
utknęliśmy w kurzu
powszedniego dnia

Codzienna zwyczajność
wchłonęła ciebie i mnie

Nie ma słów wzniosłych,
są tylko zwyczajne

Nie ma zachwytów
nie ma marzeń
nie ma uniesień
pozostał tylko chleb powszedni