Życzenia noworoczne 2025

 Stary rok odchodzi wielkimi krokami, niech więc wszystkie złe chwile zostaną za nami.

W nowym życzę Wam dużo zdrowia, wiele radości.

Szczęśliwego Nowego Roku!

Życzenia bożonarodzeniowe 2024

   Życzę wszystkim zdrowych, radosnych i błogosławionych  Świąt,

pełnych Pokoju, spokoju i harmonii, przepełnionych Wiarą, Nadzieją i Miłością.

Niech będą światłem pośród ciemnych dni.

Życzę cudownych Świąt Bożego Narodzenia!

Ogród na dachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego

To mój pierwszy raz w ogrodzie na dachu Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. Syn i córka byli tu na wycieczce z klasą. Biblioteka jako budynek robi ogromne wrażenie. Nowy budynek Biblioteki Uniwersyteckiej zdobył liczne, prestiżowe nagrody i wyróżnienia w konkursach architektonicznych oraz plebiscytach mieszkańców stolicy.

Ogród na dachu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie jest jednym z największych i najpiękniejszych ogrodów dachowych w Europie. Jest on bardzo popularnym miejscem odpoczynku studentów, mieszkańców Warszawy i turystów. Jego scenerię wykorzystują organizatorzy koncertów i happeningów, kina letniego i gier miejskich. Ogród składa się z dwóch części: górnej (o powierzchni 2000 m2) i dolnej (o powierzchni 15000 m2), gdzie główną atrakcję stanowią staw, fontanna oraz granitowe rzeźby Ryszarda Stryjeckiego z cyklu Szkic sytuacyjny, nawiązujące do motywów kosmologicznych.

Jesteśmy na dachu:

Studenci Uniwersytetu Warszawskiego w czytelni, wydawali się tacy malutcy:

Wejście na punkt widokowy:

Jeden z widoków z punktu widokowego:

Z dachu zwiedzający mogą podziwiać panoramę miasta i widok na Wisłę oraz bogactwo roślin zestawionych według kolorów. Złota skomponowana jest z żółto i pomarańczowo kwitnących krzewów, m.in. forsycji i pnączy, srebrna jest obsadzona srebrzystolistnymi wierzbami, biało kwitnącym pięciornikiem krzewiastym, a także kosodrzewiną, tawułą norweską, płożącą irgą i jałowcem. Barwę karminową reprezentują różowo i czerwono kwitnące krzewy: krzewuszka cudowna, lilak Meyera, powojnik alpejski i irga. W lecie kwitną róże okrywowe odmiany Super Dorothy. Kompozycja jest obramowana miniaturowymi jabłoniami.

Ogród od strony ulicy Dobrej staje się powoli ogrodem niebieskim. Jego ozdobą są powojniki bylinowe: płożący Arabella, który kwitnie od czerwca do września i pięknie pachnący powojnik Cassandra; uzupełnia je irga płożąca. Wejście na dach od strony ogrodu, tzw. pochylnię obsadzono niebiesko kwitnącym i wiecznie zielonym barwinkiem. Wznoszącą się nad świetlikiem altanę oplata winobluszcz pięciolistny odmiany Troki. Ta niezwykle odporna na mróz odmiana znaleziona na Litwie przebarwia się na jesieni na kolor purpurowy. Obszary ogrodu połączone są kładkami, ścieżkami, mostkami i pergolami, na których rosną winorośl Zilga, hortensja pnąca i powojnik.

Oto cztery kolumny z betonu z rzeźbami autorstwa Adama Myjaka, przedstawiającymi wybitnych polskich filozofów szkoły lwowsko-warszawskiej: Kazimierza Twardowskiego, Jana Łukasiewicza, Alfreda Tarskiego i Stanisława Leśniewskiego:

Współczesna rzeźba:

I już jesteśmy na dole:

Wiersz: Filiżanka herbaty

 Filiżanka herbaty

Filiżanka herbaty na stole

ciepłem otula moje dłonie.

Moje łzy zastygły,

rośnie spokój i chęć życia

Zaczarowana filiżanka

w niebieskie kwiatki

na koronkowym obrusie.

Podzwania spodeczek.

Jest moją nadzieją,

moim ukojeniem.

Ruiny teatru rzymskiego w Maladze

 Na teren teatru nie można wchodzić. Można go co najwyżej oglądać przez szybkę. Dlatego jest tak mało różnorodnych zdjęć.

Teatr rzymski w Maladze znajduje się u podnóża twierdzy w zachodniej części miasta. Został odkryty w 1951 roku, po tym, jak przez wiele stuleci pozostawał zakopany pod ziemią. Pochodzi z I wieku i został zbudowany za panowania cesarza Augusta. Pozostawał w użyciu do III wieku. 

Arabowie wykorzystali elementy jego konstrukcji, takie jak kapitele i trzony kolumn, do budowy twierdzy, w której służyły do ​​podtrzymywania łuków podkowiastych portali. Teatr o promieniu 31 metrów ma 16 metrów wysokości i 15-metrową orchestrę. Można w nim wyróżnić trzy główne trybuny, do których prowadzą tak zwane womitoria.

Ikebana i bonsai

 Byłam na dwóch wystawach: Bonsai i Ikebana. Powstały one z okazji 30-lecia powstania Muzeum Manggha. Spodziewałam się, że ikebana bardziej mnie zauroczy, ale ku mojemu zaskoczeniu więcej piękna dostrzegłam w drzewkach bonsai. Wystawa trwała sześć dni, bardzo krótko.

Drzewko bonsai to nie tylko wspaniała dekoracja, ale i fascynująca forma sztuki. Roślina pochodzi oryginalnie z Chin, gdzie została stworzona dla ówczesnego cesarza. Lokalni ogrodnicy starali się odwzorować piękno drzew z całego kraju w niepowtarzalnej, miniaturowej formie. Drzewka powędrowały następnie do Japonii, gdzie zostały udoskonalone i rozwinięte do formy znanej nam obecnie. Rosną w płaskich donicach, to ich ważna cecha. W Muzeum Manggha były drzewka różnej wielkości, niektóre bardzo duże.

Drzewka bonsai mogą upiększać wnętrza niemal w każdym stylu. Rośliny świetnie prezentują się chociażby w przeszkolonych pomieszczeniach. Można z powodzeniem postawić je w kuchni, salonie, a nawet w sypialni.

Ikebana to japońska sztuka układania kwiatów, nazywana także kado.

W przeciwieństwie do dekoracyjnych bukietów w stylu zachodnim, japońska sztuka układania kwiatów skupia się na tworzeniu harmonii linearnych konstrukcji, rytmu i koloru. Podczas gdy ludzie Zachodu podkreślają liczbę i barwy roślin, poświęcając uwagę przede wszystkim pięknu kwiatów, Japończycy podkreślają linearne aspekty kompozycji. Rozwinęli sztukę obejmującą nie tylko kwiaty, ale również naczynia, łodygi, liście i gałęzie. Cała struktura japońskiego układania kwiatów opiera się na trzech głównych punktach, symbolizujących niebo, ziemię i ludzkość.