Wybrane kamienice Teodora Talowskiego w Krakowie

Teodor Talowski był najwybitniejszym architektem Galicji. Tu mieszkał i tworzył na przełomie XIX i XX wieku. Również pięknie malował; mógł zostać zdolnym malarzem. Wybrał jednak 
architekturę.
Urodził się w rodzinie urzędników w Zassowie niedaleko Tarnowa. Szkołę średnią skończył w Krakowie (obecne V LO); studiował we Wiedniu i Lwowie. Mieszkał w Krakowie, a pod koniec życia we Lwowie.
Żył zaledwie 53 lata. W tym krótkim czasie zaprojektował około 90 kościołów, tworzył również dwory, pałace szkoły, szpitale, kamienice. Projektował również nagrobki. Tworzył na terenie Małopolski i Ukrainy - we Lwowie i jego okolicach, również w okolicach Kijowa. Nazywano go "galicyjskim Gaudim". Stworzył własny niepowtarzalny styl.
Choć światowej kariery nie zrobił, trzeba zaznaczyć, że dostrzegany był także poza Galicją - jego projekty były dobrze przyjmowane na wystawie architektury w Turynie, wygrywały konkursy w Paryżu i Wiedniu.
W Krakowie pozostawił po sobie około 22 obiektów; z czego 16 to kamienice.

Jego dzieła w Krakowie to głównie kamienice. Zaprojektował jednak również wiadukt kolejowy przy ul. Lubicz, obok Dworca Głównego. Zwano go potem Podkopem Talowskiego. Powstał w latach 1896-1898 z fundacji austriackiej kolei i państwowej.
Często powtarzającym się motywem jest korona cesarska, ponieważ w czasie powstania wiaduktu obchodzona była 50. rocznica objęcia tronu przez cesarza Franciszka Józefa.
Przęsło wiaduktu jest konstrukcji metalowej, która jest wsparta na 16 kamiennych kolumnach. Zwraca uwagę kuta ornamentyka wiaduktu.  Na balustradzie są umieszczone monogramy cesarza Franciszka Józefa.

Zachowano oryginalne elementy wiaduktu, sprzed remontu.

Wiersz ortograficzny z ó i u (wyjątki w pisowni): Wędrówka mrówek

Słowa z końcówką: -ówka pisze się zawsze z "ó".
Są jednak nieliczne wyjątki, na przykład: skuwka, wsuwka. Należy do nich również słowo zasuwka.

Wędrówka mrówek

Zamykając drzwi od domu
najbezpieczniej na zasuwkę,
wyruszyły cztery mrówki
na wspaniałą w bór wędrówkę.

Tak im poradziła sówka:
że nie kluczyk, lecz zasuwka.
Jak wiadomo, mądrej sówki
najtrafniejsze są wskazówki.

Co za przyjemności będą!
Jest już w planie potańcówka,
spacer w księżycowym blasku,
a od rana znów siatkówka.


Jeszcze kąpiel w leśnym stawie
w nowych żółtych kąpielówkach,
śpiew wesoły przy ognisku,
przeurocza też bacówka.

Jakże serce się raduje
tą przygodą, tą wędrówką!
Świat jest piękny, piękne życie!
Jak wspaniale jest być mrówką!


Ten wiersz można oczywiście potraktować jako dyktando ortograficzne 💛💛💛
Zapraszam do przeczytania innych wierszy ortograficznych z ż i rz, z ó i u oraz h i ch we wcześniejszych postach.

Mury obronne Torunia

Dziś przedstawiam mury miejskie Torunia. Prawdę mówiąc chodziło mi głównie o ukazanie pięknych bram tego miasta.
Toruń już w pierwszej połowie XIII wieku posiadał umocnienia, jak powszechnie przyjmuje się w formie drewniano-ziemnych wałów, ponieważ oparł się najazdowi Świętopełka w 1242 roku. Ceglane mury Starego Miasta zaczęto budować około połowy XIII wieku. Zachowany odcinek murów z tego czasu - wzdłuż ulicy Pod Krzywą Wieżą, jest najstarszym zachowanym fragmentem muru miejskiego w Polsce, datowanym na lata 1246-1262.
Poniżej jedna z trzech zachowanych bram - Brama Klasztorna:

Dlaczego Jan Matejko jest pochowany na Cmentarzu Rakowickim

Dowiedziałam się niedawno i chcę się podzielić tą opowieścią.

Wszystko zaczęło się od pomysłu zbudowania w Krakowie teatru miejskiego (obecny Teatr im. Juliusza Słowackiego). Władze Krakowa chciały, żeby teatr znajdował się w obrębie starego miasta. Jednak cała przestrzeń w starym Krakowie była już zabudowana. Długo myślano, co począć w tej sytuacji.