Opactwo benedyktynów w Tyńcu

Już kilka lat nie byłam w Tyńcu, więc z przyjemnością wybrałam się do opactwa benedyktynów.
Często słyszałam bardzo pochlebne komentarze na temat benedyktynów; chodzi o ich gospodarność; odbywa się tu wiele warsztatów; są sprzedawane są produkty benedyktyńskie - zarówno w Tyńcu, jak i w Krakowie. Odbywają się koncerty - dzieje się naprawdę dużo. Mówi się o benedyktynach, że są bardzo dobrymi biznesmenami. Jest w tym wiele prawdy.

 Opactwo benedyktynów w Tyńcu wraz z kościołem św. Piotra i św. Pawła znajduje się  w południowo-zachodniej części Krakowa.
Poniżej figura Matki Boskiej przed wejściem na klasztorny dziedziniec.

 Opactwo, usytuowane na wapiennym Wzgórzu Klasztornym nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Działo się to po kryzysie młodego państwa, wywołanym pogańskim buntem i czeskim najazdem. Benedyktyni mieli wspierać odbudowę państwa i Kościoła. Pierwszym opatem został Aaron. Część badaczy uważa natomiast, że opactwo tynieckie dla benedyktynów obecnych wcześniej w Krakowie ufundował dopiero syn Kazimierza Odnowiciela, Bolesław II Szczodry.

 Opactwo było kilkakrotnie niszczone podczas wojen. Oczywiście był kilkakrotnie odbudowywany; ostatnia odbudowa nastąpiła podczas baroku - powstał kościół barokowy, zgodnie z panującą modą.
Jesteśmy na dziedzińcu klasztoru.

 Na dziedzińcu najładniejsze są: studnia oraz widok na Wisłę.
Studnię widać na poniższym zdjęciu.

 Poprzez te kamienne murki można zobaczyć piękny widok Wisły. Są tu ławki, można odpocząć.

 A to jest właśnie sklep z produktami benedyktyńskimi, o których wcześniej wspominałam.

W sklepiku można nabyć pamiątki czy wytwory, jak np. wino mszalne, piwo benedyktyńskie, sok z jarzębiny czy przeróżne zioła. Tutejsi bracia specjalizują się w ziołolecznictwie, a ich produkty znane są w całym kraju. 

 W opactwie znajduje się także Muzeum. Koszt zwiedzania to 7 zł (normalny) lub 5 zł (ulgowy). Istnieje także możliwość zwiedzania całego opactwa z przewodnikiem (początek o pełnych godzinach). Łączony koszt (muzeum + całe opactwo) wynosi 10 zł lub 8 zł (ulgowy). 

 Romański kościół i klasztor zostały doszczętnie zniszczone, prawdopodobnie podczas napadu Tatarów w 1260 roku, wkrótce jednak, bo jeszcze w XIII wieku benedyktyni odbudowali opactwo, a całe wzgórze otoczyli obronnym murem. Klasztor w Tyńcu stał się z czasem silnie ufortyfikowaną twierdzą, która kilkakrotnie odegrała ważną rolę w historii Polski. Dzięki zapobiegliwości i hojnym darowiznom benedyktyni tynieccy dorobili się ogromnej fortuny i do połowy XV wieku zaliczali się do najbogatszych konwentów w Polsce. Jak pisze w swojej kronice Jan Długosz, posiadali dobra, składające się ze stu wsi i pięciu miasteczek.

 Na dziedzińcu są drewniane stoły i ławki - można coś zjeść, odpocząć.
Jest tu widok na piękny kościół.

 Dziedziniec od strony Wisły jest ogrodzony kamiennym murem.

 Ojciec Galoch podaje listę zadań benektynów: A ludzi przyciągają do Tyńca nie tylko zabytki kultury i zapierające dech widoki, ale liczne wydarzenia organizowane przez benedyktynów. - Prowadzimy parafię, organizujemy rekolekcje - zarówno u nas, jak i w innych parafiach, mamy warsztaty z kaligrafii, oprowadzamy grupy po opactwie, część z nas zajmuje się pracą naukową. A niektórzy pracują fizycznie, bo nic samo się nie posprząta ani nie wyremontuje.

 Na fasadzie kościoła znajdują się postaci św. Piotra i Pawła.

 Klasztor znacznie ucierpiał podczas wojen szwedzkich; w XVII wieku wzniesiono u podnóża wzgórza klasztornego mury obronne z basztami, później unowocześnione o bastiony.
Bliskie sąsiedztwo z Krakowem sprawiało, że klasztor był wykorzystywany w XVIII wieku przez wojska w czasie Konfederacji Barskiej. Podczas prac budowlanych prowadzonych od 1769 roku klasztor tyniecki stał się silną bastionową fortecą, wielokrotnie nękaną przez obce wojska.
W 1831 roku zniszczone zabudowania klasztorne strawił pożar, po którym zaprzestano użytkowania twierdzy. Dopiero w okresie międzywojennym do klasztoru powrócili benedyktyni, którzy stopniowo dźwignęli go z ruin. Dziś większość klasztornych zabudowań jest już odnowiona.

 W kościele znajduje się późnobarokowa ambona w kształcie łodzi, utrzymana w czarno-złotej tonacji, autorstwa najprawdopodobniej Franciszka Józefa Mangoldta.

 Te jakby narysowane obrazy przedstawiają drogę krzyżową.

 Sklepienie.

 Kościelne krużganki są godne uwagi.

Przed wejściem na dziedziniec klasztoru można zobaczyć stoisko z rzeźbionymi figurkami.

 Widok na Wisłę.