Kościół kapucynów pw. Zwiastowania NMP oraz Domek loretański, Kraków

Kościół Zwiastowania NMP jest zabytkowym kościołem kapucynów; znajduje się na Piasku, przy ulicy Loretańskiej 11 w Krakowie.

 Kapucyni do Krakowa przybyli w 1695, fundatorem kościoła był chorąży zatorsko-oświęcimski Wojciech Dembiński i to on zaproponował, aby nowej świątyni nadać wezwanie Zwiastowania Najświętszej Marii Pannie. W kościele zachowało się jego epitafium z portretem i marmurowy sarkofag. Pierwszą mszę świętą odprawiono w nowym kościele 15 sierpnia 1700, ale właściwej konsekracji dokonał biskup sufragan Kazimierz Łubieński w 1703 roku.

 Na dziedzińcu kościoła, tuż przy wejściu, znajduje się figura św. Nepomucena.

 Również na dziedzińcu, na ścianie Domku loretańskiego, znajduje się postać Matki Bożej Loterańskiej, która jest patronką lotników.

Na dziedzińcu można również zobaczyć postać św. Ojca Pio.

Kościół został zbudowany według wzorów baroku toskańskiego, przypomina tradycyjne włoskie świątynie kapucyńskie. Jest to bardzo skromny kościół, ze skromnym wnętrzem, ściany są bielone.
W ołtarzu głównym znajduje się obraz z wyobrażeniem Zwiastowania NMP (na poniższym zdjęciu) namalowany w 1701 przez Piotra Dandini z Florencji i przekazany kapucynom krakowskim na polecenie księcia Toskanii Kosmy III Medyceusza. Po bokach ołtarza zawieszono niewielkie obrazy z wizerunkami św. Franciszka i św. Klary. Po lewej stronie ołtarza głównego, 
w bocznym filarze, umieszczono kulę armatnią, która wpadła do prezbiterium w trakcie walk konfederatów barskich z wojskami rosyjskim 15 sierpnia 1768 i utkwiła w ścianie. Kulę widziałam, nie zrobiłam jednak zdjęcia.

 Wnętrze kościoła, jego ściany, krużganki klasztorne, kaplice 
i kruchta pokryte są tablicami pamiątkowymi ku czci wybitnych wodzów, epitafiami wojskowych. Ta wyjątkowa kolekcja powstała dlatego, że kapucyni od czasów insurekcji kościuszkowskiej po wybuch I wojny światowej pełnili funkcje kapelanów 
i towarzyszyli kolejnym powstańcom podczas walk 
o niepodległość.
W kościele można zobaczyć pamiątkowe tablice i nagrobki.

 Obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej z bocznego ołtarza znalazł się tutaj po II wojnie światowej wraz z kapucynami, deportowanymi 
z Kresów Wschodnich.

W ołtarzu jednej z kaplic bocznych znajduje się krucyfiks 
z nieistniejącego kościoła karmelitów bosych z ulicy Poselskiej.

 Na ścianach krużganków jest wiele tablic pamiątkowych, co widać na poniższych zdjęciach.

 Domek loterański to budynek, który przylega do kościoła Kapucynów. Jest on wierną kopią sanktuarium Świętego Domku 
w Loreto we Włoszech, który według tradycji został przeniesiony w XIII wieku z Nazaretu przez anioły. (Dlatego Matka Boża Loretańska jest patronką lotników). Na wzór domku nazaretańskiego budowano nowe świątynie maryjne w różnych krajach.
Jak widać, w ołtarzu głównym krakowskiego domku jest wizerunek Matki Bożej Loretańskiej.

 Krakowski domek budowano w latach 1712-1719 według projektów Kacpra Bażanki,  jako fundacja rodziny Dembińskich. Jest pod stałą opieką kapucynów. Jest to niewielka kaplica otoczona krużgankami. Ściany kaplicy w 1926 roku pokrył polichromią Jan Bukowski. Centralne miejsce w ołtarzu zajmuje figurka Matki Boskiej Loretańskiej, zasłaniana obrazem z jej wizerunkiem autorstwa Michała Stachowicza pochodzącym z 1818.

W Domku loretańskim miało miejsce wiele ważnych wydarzeń. Tutaj wczesnym rankiem 24 marca 1794 roku przywódcy powstania: Tadeusz Kościuszko oraz gen. Józef Wodzicki wraz 

z oficerami, przybyli na mszę oraz aby poświęcić przed ołtarzem szable i złożyć przysięgę na wierność Ojczyźnie w dniu rozpoczęcia powstania. Przypomina o tym pamiątkowa tablica na zewnętrznej ścianie domku.

Generał Józef Wodzicki zginął w bitwie pod Szczekocinami 
6 czerwca 1794 roku.
Został pochowany w kościele kapucynów w Krakowie.
W kruchcie kościoła można zobaczyć tablicę jemu poświęconą.
Tablica jest z czarnego marmuru dębnickiego; do tego ciemna kruchta; niewiele widać. Tablicę rozjaśniłam, ponieważ niewiele było widać na czarnym tle.

 A to jest pamiątkowa tablica na zewnętrznej ścianie domku, upamiętniająca poświęcenie szabel 24 marca 1794 roku przez Tadeusza Kościuszkę i Józefa Wodzickiego.