Ogród Botaniczny w Poznaniu

Spacerując po tym ogrodzie, czułam się jak w parku. Jest to duży, przestronny ogród, dzięki czemu można odpocząć od zgiełku miasta. Nie czytałam opisów roślin, raczej delektowałam się pięknem kwiatów. Są tu znane, pospolite rośliny, ale również mniej znane, egzotyczne.   

Byłam tu z rodziną. Robiliśmy sobie zdjęcia na tle kwiatów.
Znajduje się tu piękna rzeźba baletnicy.
Jest to fontanna w ogrodzie francuskim w kształcie tancerki zatrzymanej w pozie z Jeziora łabędziego, której suknię tworzy tryskająca woda, zaprojektowana przez artystę plastyka Małgorzatę Węcławską.

 Ogród powstał w latach 20. XX wieku.
Pierwotnie ogrodem botanicznym w Poznaniu był dzisiejszy Park Wilsona. 

 Widziałam tu rośliny całkowicie mi nieznane, jak na przykład te na zdjęciu poniżej.
Ogród jest traktowany jako park. Można tu wejść o każdej porze. Wstęp jest wolny. W Krakowie dla przykładu wstęp jest płatny.

 W oczku wodnym kwitły nenufary. Mam wrażenie, że nenufary można teraz zobaczyć częściej i w wielu miejscach. Dawniej nie były aż tak popularne. Spotykało się je bardzo rzadko.

 Byliśmy tu w połowie września. Słońce przyjemnie grzało. W promieniach słońca kwiaty wyglądały wspaniale.

 Lubię bluszcz oplatający drzewa, ogrodzenia i domy. Ma w sobie wiele uroku.

 A to jest domek dla dziko żyjących pszczół. W czasie krótkiego spaceru widziałam ich kilka.

 Przepiękne były róże rosnące w centrum ogrodu. Były to róże w kilku kolorach. Sfotografowałam tylko niektóre.

 To ogród w stylu francuskim - doskonale wymodelowany, ukształtowany.

  A to kwiaty swojskie, znane każdemu.

 Te piękne bladoróżowe kwiaty widziałam po raz pierwszy. Kwiaty w formie kielichów.

 Fontanna - baletnica pięknie wygląda z daleka.

 Jest tu tablica z informacjami na temat ochrony pszczół: wiosną nie należy wypalać traw; dobrze jest zostawić w ogrodzie półdziki zakątek; należy stosować naturalne nawozy i środki ochrony roślin; dobrze jest zawieszać domki i sztuczne gniazda dla pszczół dziko żyjących.

 A tu już zbliża się jesień.