Klasztor Bernardynek w Świętej Katarzynie (Góry Świętokrzyskie)

Klasztor św. Katarzyny znajduje się w samym sercu Gór Świętokrzyskich, u podnóża Łysicy, najwyższego szczytu tego pasma, w miejscowości Święta Katarzyna. (Przyznaję, pierwszy raz w życiu byłam w Górach Świętokrzyskich).

Założenie tego klasztoru wiąże się z rycerzem króla króla Władysława Jagiełły - Wacławkiem, który jako właściciel tych ziem, zbudował drewniany kościółek i umieścił w nim przywiezioną przez siebie figurę św. Katarzyny. Od niej kościół przyjął wezwanie, a wieś - nazwę.

Z czasem, po wielu latach powstał przy kościele erem dla bernardynów, zbudowano nowy murowany kościół.

Kościół i klasztor kilkakrotnie spłonął podczas pożarów. Ostatni pożar był stosunkowo niedawno, bo w XIX wieku.

Od początków XIX wieku, od 1815 roku, gospodyniami klasztoru są siostry bernardynki, które osiadły tu po spaleniu ich siedziby w Drzewicy.

Obecny klasztor jest właściwie bezstylowy.

Figurka świętej Katarzyny (na zdjęciu poniżej) jest prawdopodobnie kopią figury zaginionej w pożarze. Pierwotna figura według tradycji została tu sprowadzona z północnej Afryki.

Z dawnego wyposażenia zachował się jedynie obraz Matki Boskiej z XVwieku.

Kościół był zamknięty, dlatego zdjęcia są robione przez kratę.

Obecnie gospodyniami klasztoru nadal są Bernardynki. Zakonnice stronią od kontaktu ze światem zewnętrznym i spędzają czas zgodnie z regułą zakonną: w milczeniu, modląc się i pracując.

Pierwszy raz miałam okazję zobaczyć zakonnicę pracującą w polu przy grabieniu siana. Pracowała przy drodze prowadzącej na Łysicę, zupełnie nieskrępowana spoglądającymi na nią turystami.