Alcazaba w Maladze - twierdza mauretańska

Jednym z najznakomitszych zabytków w Maladze jest Alcazaba. Wybraliśmy się tam rano, ale i tak było mnóstwo zwiedzających. Twierdza robi wrażenie. Można stąd zobaczyć piękne widoki Malagi.

Alcazaba de Malaga to bardziej ufortyfikowany pałac niż twierdza, położona na zboczu góry Gibralfaro, której nazwa w języku arabskim oznacza górę z latarnią morską. Wygląd dzisiejszej Alcazaby wraz z zamkiem Gibralfaro jest wynikiem długiego procesu historycznego. Walory 130 metrowego wzgórza dostrzegli już Fenicjanie, potem Maurowie lokując na nim ufortyfikowany punkt obserwacyjny. 

Alcazabę w Maladze wzniesiono w latach 1057-1063, na wniosek emira taify Granady, Badisa ben Habúsa. Za architekturę ogrodów i elementy wody odpowiedzialni byli później Nasrydzi. Alcazaba w Maladze była za jedną z najtrudniejszych do zdobycia arabskich twierdzy w Hiszpanii. Po kilku miesiącach oblężenia, 19 sierpnia 1487 roku katolicki monarcha Ferdynand zdobywa Malagę, a na wieży Homenaje de la Alcazaba staje krzyż i zawisa flaga Kastylii. Odtąd Malaga przestaje być muzułmańska.

Schyłek okresu świetności Alcazaby związany był z takimi wydarzeniami jak trzęsienie ziemi w 1680 roku, czy zbombardowanie Malagi podczas wojny dziewięcioletniej. Rewitalizacja Alcazaby rozpoczęła się w latach 30. XX wieku i aktualnie jest uważana za najlepiej zachowaną twierdzę Maurów w Hiszpanii. Porównuje się ją z Alhambrą w Granadzie, stąd przywarło sformułowanie, że Alcazaba w Maladze jest jej małą repliką.

Wiersz: Łódeczka z kory

Łódeczka z kory

Tata strugał łódeczki z kory drzew

na wakacjach nad jeziorem.

Tylko nad wodą,

jakby chciał z nami popływać.

Łódeczki były małe,

nie zmieścilibyśmy się wszyscy.

Tata miał swoje zaklęcia,

unosiliśmy się na wodzie.

Fale na jeziorze,

moja twarz odbita w lustrze,

promienie słońca.

Poranek łagodził nasze myśli.

Łódeczką z kory

odpłynął na drugi brzeg.

Malarstwo uczniów liceów sztuk plastycznych

Byłam w Pałacu Sztuki na wystawie pokonkursowej uczniów liceów sztuk plastycznych. Oficjalna nazwa wystawy brzmiała: 11. Ogólnopolskie Biennale Pejzaż ludzki, 2024, dedykowane Józefowi Czapskiemu. Życie jako inspiracja działań artystycznych. Obrazów było mnóstwo. Niektóre bardzo udane, inne mniej. Obrazy laureatów konkursu zamieszczam na końcu postu. W konkursie brali udział uczniowie z całej Polski. Brakowało mi trochę światła, koloru, pejzażu. Jednak zdaję sobie sprawę, że moje wymagania są zbyt duże, to nie są dorośli, dojrzali artyści. Często prawie dzieci. Ciekawa jestem, jakie są Wasze wrażenia.

Wyróżnienie, Zuzanna Szulgit, Autoportret w lustrze

Wyróżnienie, Magdalena Drozdowska, Terrarium

Nagroda główna, Bartłomiej Baranowski, Gaja

I Nagroda, Aleksandra Pałyga, Codzienność

II Nagroda, Julia Ostapowicz, Girlhood

III Nagroda, Blanka Rudzka, Nienasycenie

Wyróżnienie, Joanna Frankiewicz, Skala problemu

Wyróżnienie, Emilia Kątniak, Siostrzeństwo