Bazylika katedralna Świętych Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty w Toruniu

Katedra to obecnie najważniejszy kościół Torunia i całej diecezji.
Była miejscem chrztu Mikołaja Kopernika czy pochówku króla Jana Olbrachta.
Jest to gotycki, ceglany kościół, dawna fara toruńskiego Starego Miasta, w okresie średniowiecza miejsce wyboru władz miasta 
i pochówku patrycjatu. Jest miejscem najważniejszych uroczystości miejskich, w tym związanych z wizytami królów polskich 
w Toruniu
Widok katedry od strony Bramy Żeglarskiej:

 Do schyłku XX wieku tradycyjnie określana była jako kościół Świętego Jana, od 1935 roku ma tytuł bazyliki mniejszej, od 1992 jest katedrą diecezji toruńskiej. 

Kolorowe drzwi wejściowe są dowodem na to że gotyk był epoką barwną, a nie, jak nam się często kojarzy, szarą i ponurą.

Zegar nazywany jest flisaczym, ponieważ zwrócony jest w stronę Wisły, gdzie przebywali flisacy, a nie w stronę Starego Rynku.

Kościół jest jednym z najwspanialszych przykładów architektury gotyku na ziemi chełmińskiej. Ma formę trójnawowej wysokiej na 27,30 metrów hali z niższym prezbiterium i kaplicami bocznymi. 
Świątynię budowano w kilku etapach od II połowy XIII wieku.

Wewnątrz zachował się szereg cennych dzieł sztuki średniowiecznej i nowożytnej, m.in. zespół malowideł ściennych, krucyfiks mistyczny, nagrobek rodziny von Soest, kompozycja rzeźbiarska ukazująca świętą Marię Magdalenę z aniołami, ołtarz Świętego Wolfganga. Część wystroju zaginęła (m.in. figura Pięknej Madonny, zastąpiona kopią z 1956 roku) lub została przeniesiona do muzeów (m.in. obrazy Cierniem Koronowanie i Zdjęcie 
z Krzyża).

W kościele występuje piękne sklepienie gwiaździste (poniżej).

W kościele pochowane jest serca króla Jana Olbrachta, znajdują się także pamiątki związane z Mikołajem Kopernikiem - chrzcielnica, epitafium jemu poświęcone i XVIII-wieczny pomnik. Na wieży kościoła znajduje się drugi co do wielkości średniowieczny dzwon w Polsce, Tuba Dei, odlany w 1500 roku.