Od XVI do XIX wieku wieś Łuczanowice (obecnie należąca do krakowskiej dzielnicy Nowa Huta) należała do rodziny Żeleńskich z Żelanki.
Żeleńscy początkowo przystali do Braci Polskich, a potem zostali kalwinami mocno propagującymi nową wiarę. Od 1591 roku we dworze w Łuczanowicach odbywały się w kaplicy nabożeństwa protestanckie. W 1636 roku odbył się zjazd dysydentów religijnych wyznania augsburskiego i kalwińskiego, na którym zawarto unię.
Gminę w Łuczanowicach zamknięto wyrokiem trybunalskim w 1687 roku, jednak nabożeństwa dalej się odbywały, lecz nieoficjalnie. Była to jedyna protestancka kaplica w okolicy, która zachowała się dzięki temu, że była poza Krakowem. W Krakowie wszystkie kaplice i kościoły protestanckie zamknięto.
W 1787 roku Marcjan Żeleński zbudował nowy dwór i założył kalwiński cmentarz na wzgórzu, gdzie pochował szczątki swoich przodków.
Po wojnie cmentarz stopniowo ulegał dewastacji. Został odrestaurowany w 1993 roku dzięki staraniom krakowskiego zboru ewangelickiego przy ul. Grodzkiej.
Nagrobków było oczywiście więcej, lecz zostały zniszczone.
W 1787 roku Marcjan Żeleński zbudował nowy dwór i założył kalwiński cmentarz na wzgórzu, gdzie pochował szczątki swoich przodków.
Po wojnie cmentarz stopniowo ulegał dewastacji. Został odrestaurowany w 1993 roku dzięki staraniom krakowskiego zboru ewangelickiego przy ul. Grodzkiej.
Nagrobków było oczywiście więcej, lecz zostały zniszczone.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz