Jesień na Wawelu

I znowu przyszła - niechciana. Jej przyjście to koniec wakacji, krótkie dni, długie wieczory.
Najbardziej lubię złotą polską jesień i jej kolory, jej ciepło, promienie słoneczne delikatnie muskające twarz.
Dawniej lubiłam tylko kolory czerwieni, żółci. Teraz lubię również kolory brązowe - takie jakie mają liście dębu.
Jesień to także owoce dyni, jabłek, śliwek i kwiaty - piękne astry, marcinki, czerwone liście winorośli, złote drzewa. 

Jesień to także złote kobierce, szelest liści pod nogami (czytałam kiedyś, że ten szeleszczący dźwięk działa relaksacyjnie). Przyjemnie jest tak sobie poszeleścić. A więc jesień jest chciana czy niechciana?


Zapraszam na spacer :)

 Na wzgórzu jest mnóstwo czerwonych winorośli.

 Widok na Wisłę ze Wzgórza Wawelskiego.

 Suche liście, bardzo lubię ich szelest.

 Niektóre kwiaty jeszcze kwitną; inne zwiędły.

 Wzgórze wawelskie w ciepłych promieniach słońca.

 Widok na Wisłę.

 Podobały mi się te liście kasztanowca, pomimo że zwiędły. Delikatnie rozświetla je słońce.

 Liście prześwietlone przez słońce uroczo się prezentują.

 Mimo jesieni kwitną jeszcze stokrotki.