Ivan Mestrovic - Wystawa rzeźby: Adriatycka epopeja

W Krakowie po dłuższej przerwie znowu wystawa rzeźby. 
Niektóre znane mi osoby nie lubią tego rodzaju twórczości; ja jednak chętnie się wybrałam, choćby po to, żeby porównać obecnego rzeźbiarza do rzeźbiarzy na wcześniejszych wystawach. 
"Ivan Mestrovic (1883-1962) był największym chorwackim artystą XX wieku i jednym z najważniejszych artystów środkowoeuropejskich, którzy przeniknęli do sztuki światowej". 

To pierwsza w Polsce prezentacja dzieł Mestrovicia.
 Wielki Auguste Rodin dostrzegał w nim swojego artystycznego kontynuatora, Jerzy Stempowski nazywał „drugim Fidiaszem”, a inni współcześni porównywali z samym Michałem Aniołem. Od 25 lipca w Galerii MCK w Krakowie są prezentowane po raz pierwszy w Polsce prace genialnego rzeźbiarza znad Adriatyku – Ivana Meštrovića (1883-1962), największego chorwackiego artysty XX wieku". Wystawa trwa do 5 listopada.
Będę prezentowała niektóre rzeźby z wystawy wraz z tytułem.
Trudno się fotografuje rzeźby z  czarnego brązu zamieszczone w ciemnych pomieszczeniach. Szkoda, że jakość zdjęć nie jest dobra.

 Autoportret, 1911

W rzeźbie Tancerka autor kładzie główny nacisk na jej nogi duże, może trochę obolałe. Nogi dla tancerzy są najważniejszym elementem życia - pracy. Ta rzeźba najbardziej mi się spodobała. Pokazuje taniec (piękny, zwiewny) jako ciężką pracę.

 Tancerka, 1912

Urodził się w 1883 roku w chłopskiej rodzinie. Do momentu wstąpienia na Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu nie chodził do żadnej szkoły i dopiero przed rozpoczęciem studiów nauczył się pisać i czytać w języku niemieckim. Jednak nie przeszkodziło mu to już w 1911 roku, w wieku 28 lat, zdobyć Grand Prix na wystawie światowej w Rzymie za rzeźbę razem z mistrzem wiedeńskiej secesji Gustavem Klimtem.
Obok rzeźby prezentowane były również rysunki i szkice artysty.

Studium kontemplacji, 1923

Głowa Mojżesza, 1918

Śpiewająca, 1906

Rzeźbił popiersia polityków, bohaterów ludowych, projektował mauzolea i wielkie realizacje architektoniczne. W pierwszej połowie XX wieku uchodził za geniusza rzeźby monumentalnej. W wyjątkowy sposób łączył ją z architekturą i urbanistyką. 

Indianin, studium do pomnika, 1927

Wojownicy Domagoja, 1923

 Wdowa, 1908

Mestrovic zaprojektował pomniki wielu miast na świecie.  Najważniejsze jego dzieła to: pomnik Juraja Strossmayera w Zagrzebiu, pomnik Grzegorza z Ninu w Splicie, słynny pomnik Indian w Chicago oraz studnia św. Jakuba w uniwersytecie Notre Dame (South Bend, USA). Brał udział w międzynarodowym konkursie na pomnik Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Projekt nie został jednak zrealizowany z powodu wybuchu II wojny światowej.

Sergiusz Złopogleda, 1908

 Perystyl pałacu Dioklecjana w Splicie, 1929

 Książę Marco

Przyjaźnił się z francuskim rzeźbiarzem Augustem Rodinem, który widział w nim swojego genialnego kontynuatora. Szanował go też inny francuski rzeźbiarz – Antoine Bourdelle. Jerzy Stempowski w jednym ze swoich listów nazwał Meštrovića największym po Fidiaszu rzeźbiarzem europejskim. Jego twórczością interesowali się m.in. prof. Wojsław Molè i Jerzy Wróblewski.

Waza, 1905

 Można zauważyć, że temat kontemplacji interesował artystę.

 Kontemplacja, 1924

 Madonna z Dzieciątkiem, 1917

 Mauzoleum rodziny Mestrovic

Głowa św. Jana Chrzciciela, 1914 

Chrystus i Maria Magdalena, 1916 

 Tworzył również w drewnie, co można zobaczyć na kilku przedstawionych tu dziełach.

 Westalka, 1915

Dziewczyna z lutnią, 1918

 Ptaki przy wejściu na wystawę

 Rzeźba na plakacie reklamującym wystawę: Historia Chorwatów

 Plakat wystawy

Trudno się fotografuje czarne rzeźby, umieszczone w ciemnych pomieszczeniach. Trudno zrobić dobre zdjęcie. Szkoda, że jakość fotografii nie jest dobra.