Pałac w Pławniowicach

 I oto druga część mojej wycieczki w okolice Gliwic. Pałac w Pławniowicach zauroczył mnie, zwłaszcza w promieniach słońca prezentował się wspaniale. Budowla utrzymuje się wyłącznie ze środków własnych. Często przychodzą tu pracować wolontariusze, co jest szczególnie pomocne w pracach parkowych. Dzięki gospodarzowi, ks. dr. Krystianowi Worbsowi, dokonano kapitalnego remontu obiektu, który służy także jako miejsce konferencji i koncertów.

W dokumentach królewskich Władysława Jagiełły można znaleźć wzmiankę o tutejszej warowni w Pławniowicach, obsadzonej przez polskie rycerstwo. Zmieniająca kilkakrotnie właścicieli posiadłość podupadła nieco po wojnie trzydziestoletniej. Lepsze czasy nadeszły dla Pławniowic w XVIII wieku, gdy w 1737 roku wieś kupiona została przez barona Franza Wolfganga von Stechov. Od rodu Stechovów, drogą dziedziczenia, tutejsze dobra w 1798 roku przeszły na własność pochodzącej z północnych Włoch rodziny Ballestremów, pozostając następnie w jej rękach przez półtora wieku.

O ile pierwsza nowożytna budowla o charakterze pałacowym powstała w Pławniowicach w pierwszej połowie XVIII wieku, to istniejącą do dziś rezydencję wybudowano w latach 1882-85 z inicjatywy hrabiego Franciszka II Ballestrema według projektu Konstantego Heidenreicha.

Kaplica Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny była udostępniana wiernym jako kościół.

W pałacowych wnętrzach można zobaczyć meble, portrety, obrazy, zabytkowe księgi, pamiątki z podróży do Afryki, bibliotekę, rzeźby:

Ballestremowie opuścili rezydencję w 1945 roku, uciekając przed nadchodząca Armią Czerwoną. W pałacu przez pewien czas rezydował marszałek Iwan Koniew ze świtą. Podczas pobytu krasnoarmiejców z dewastowanego obiektu, podobnie jak w innych tego rodzaju przypadkach, znikło cenne wyposażenie z kolekcjami porcelany i sreber.

Rezydencja wzniesiona została w stylu neomanieryzmu niderlandzkiego z elementami neogotyckimi, charakterystycznymi dla eklektycznego, romantycznego historyzmu.