Muzeum Etnograficzne w Toruniu: Park Etnograficzny

Kiedy ostatnim razem byłam w Toruniu, zastanawiałam się, co jeszcze można sfotografować w rodzinnym mieście. Nic mi nie przychodziło do głowy. Myślałam, że może spichrze; jest ich tutaj bardzo dużo, porozrzucanych przy różnych ulicach Starego Miasta. Jednak nie miałam na to ochoty (może następnym razem). Zdecydowałam się na Park Etnograficzny  im. Marii Znamierowskiej-Prufferowej, znajdujący się w ścisłym centrum Torunia. Nie chciałam zwiedzać muzeum, tylko Park Etnograficzny - to wydawało mi się bardziej interesujące.

Byłam tu z dziećmi (już dorosłymi). Namówiłam je - niech coś ciekawego zobaczą. 
Przywitała nas figura św. Jana Nepomucena.
Święty Jan Nepomucen jest patronem m.in. Czech, mostów, przepraw, ale także życia codziennego, honoru, sławy, a w tradycji ludowej chronił przed powodziami i klęską suszy.

 Poniżej zamieściłam zdjęcia budynku i wyposażenia Ochotniczej Straży Pożarnej pochodzącej z Pływaczewa. Nad wejściem widnieje napis: Bogu na chwałę, Bliźniemu na pomoc.

Tak wygląda ten budynek z zewnątrz. Remiza służyła strażakom do lat 50. XX wieku. Pływaczewo leży niedaleko Wąbrzeźna na Ziemi Chełmińskiej. Jest tu sikawka konna oraz ręczna.

 

Park Etnograficzny (skansen) o pow. 1,7 ha, prezentuje budownictwo wiejskie z: Kujaw, ziemi chełmińskiej, ziemi dobrzyńskiej, Borów Tucholskich, Kociewia, Kaszub. Zamieszczone są tutaj obiekty: chałupy, młyn wodny, wiatrak, budynki gospodarcze, mała architektura, a także lapidarium. Toruński skansen to jedyna tego typu ekspozycja w ścisłym centrum miasta.

 Wnętrza chałup są różne, w zależności od majętności gospodarzy.
Poniżej, moim zdaniem, pomieszczenie chaty bardziej zamożnego chłopa. Świadczy o tym: zdobiona skrzynia, ładna kołyska, maszyna do szycia, kilka obrazów.

 To pomieszczenie jest bardzo kolorowe: pięknie przyozdobione okno, obrazy zdobione kwiatami, obrus przyozdobiony koronką, podobnie przyozdobiona kapa na łóżku.

 Na parapecie geranium i pelargonia.

 Muzeum posiada oddział - Zagrodę Rybacko-Rolniczą w Kaszczorku (obecnie dzielnica Torunia), o powierzchni 8 ha, gdzie znajdują się drewniana chata i stodoła, kamienna obora oraz obiekty rybackie - wiata rybacka, szopa na sprzęt rybacki i budy – sezonowe mieszkania rybaków. Ekspozycję uzupełnia sprzęt pływający: tratwy flisacze, barki koszarki oraz prom. Przedstawiałam tę zagrodę już dwa razy przy okazji spaceru brzegiem Wisły w stronę Złotorii.

 W Parku Etnograficznym ma się wrażenie, że czas się zatrzymał; że jest się gdzieś na wsi.

 A to jest budynek - Warsztat kowalski, Jastrzębie.

Można spotkać na terenie parku kilka rodzajów ogrodzenia. 
Podoba mi się to ogrodzenie. Bardzo oryginalne współcześnie, lecz dawniej być może należące do raczej ubogiego chłopa.

 Na ścianie porozwieszano suszące się zioła. Są tu trzy obrazy, krzyż, mała półeczka z (może?) Matką Boską.

 W planach jest powstanie kolejnego oddziału – Olęderskiego Parku Etnograficznego w Wielkiej Nieszawce, który ma prezentować kulturę Olędrów i mennonitów zamieszkujących Dolinę Dolnej Wisły.

 Wiatrak pochodzi ze wsi Wojtówka na Kujawach; zbudowany w XIX wieku. Wiatrak ma dwie kondygnacje. Jest sprawny, można nim obracać.

 Spotkaliśmy trzy przydrożne kapliczki. Poniżej kapliczka Matki Boskiej z Jezusem.

 Dwa duże obrazy: Jezusa i Matki Boskiej. Przy jednym z obrazów zamieszczono prawdopodobnie poświęconą wielkanocną palmę. 
I nawet przytulnie się to prezentuje: kolorowe obrazy, za oknem dużo zieleni, białe firanki, jasne pomieszczenie.

 W tej chacie wszystko jakby mniejsze, skromniejsze.

 Wejście do wiatraka.

 I wnętrze wiatraka.

 Piękne są te kwiaty przed chatą; nie znam ich nazwy.

 Ta chata pochodzi ze wsi Skórzenno na Kociewiu. Są tu liczne ozdoby charakterystyczne dla architektury drewnianej. Są to ozdobnie wycięte nadokienniki, podokienniki. W okiennicach można zauważyć ozdoby wycięte w kształcie tulipana.

 Przydrożna kapliczka Jezusa Ukrzyżowanego.