Cmentarz Père-Lachaise w Paryżu

Byłam we Francji, w Paryżu, razem z rodziną na początku września. Codziennie oglądaliśmy coś interesującego, pięknego lub tradycyjnego. Zapamiętam tę podróż na długo. Nie chciało się wracać. Mogę chodzić, oglądać, podziwiać przez wiele wiele dni. Przyjechaliśmy całą rodziną i wszyscy byli zachwyceni. Po prostu zakochaliśmy się w Paryżu. 
Cmentarz Pere-Lachaise był jednym z naszych obowiązkowych miejsc do zwiedzenia. Od niego zaczynam moją przechadzkę po Paryżu.

 Cmentarz Pere Lachaise to nie tylko największy cmentarz Paryża, ale także najpiękniejszy i największy teren zielony w mieście. Zajmuje łącznie ponad 48 hektarów powierzchni i rośnie na nim ponad 5 tysięcy drzew, z których wiele zostało uznanych za pomnik przyrody.

 Wiele nagrobków wydaje sie podobnych do tych z Cmentarza Rakowickiego w Krakowie. Różnice są niewielkie.

 Na cmentarzu zapanowała już jesień. Pożółkły już niektóre liście i spadło mnóstwo kasztanów.

A teraz kilka zdań o powstaniu tego cmentarza.
 Père-Lachaise (fr. Cimetière du Père-Lachaise) to największy i najsławniejszy cmentarz paryski, założony w 1804 roku w ogrodach przylegających do willi Mont-Louis, podarowanej przez Ludwika XIV swojemu spowiednikowi, Père Lachaise (ojcu Lachaise), francuskiemu jezuicie, François de Lachaise.

 Na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie jest wiele aniołów i małych aniołków. Tutaj zauważyłam ich bardzo mało, tylko pojedyncze postaci. 
Podobnie z figurami Matki Boskiej.
Poniższy nagrobek nawiązuje do stylu renesansu. Przedstawiona postać jest przedstawiona w półśnie - jakby miała zamiar zaraz się obudzić i wstać.

 Cmentarz Pere-Lachaise jest miejsce spoczynku wielu wybitnych ludzi, w tym Fryderyka Chopina, Jima Morrisona czy Edit Piaff.
Na cmentarzu bardzo często pojawiają się na nagrobkach postaci płaczek - kobiet wynajmowanych, płaczących z żalu po stracie danej osoby.
I na dwóch poniższych zdjęciach można takie płaczki zauważyć.

 Takie kontrasty - jak na poniższym zdjęciu - między żywym i pięknym a smutnym i szarym można zaobserwować wiele razy.

 Piękna płaskorzeźba.

 Muszelki zamiast kwiatów to bardzo dobry pomysł. Na niektórych nagrobkach w Krakowie widziałam kasztany, wyglądały bardzo oryginalnie na płycie nagrobka.

 Kot wędrujący po cmentarzu; ciekawe, skąd przybył.

 Początek jesieni to czas kasztanów; było ich bardzo dużo.

 Pomnik Fryderyka Chopina - to jeden z głównych celów naszego spaceru.

 Na nagrobku znajduje się dużo kwiatów z czerwono-białymi szarfami. Płaczka opłakuje śmierć artysty.

 Wieniec od Marszałka Senatu.

 I znowu płaczka, jest ich tu bardzo dużo.

 Pomnik Jima Morrisona; najbardziej chciała zobaczyć go moja córka. Przy pomniku stało kilka osób. Była tu kobieta paląca haszysz. Ktoś puścił jego muzykę z telefonu.

 Niedaleko pomnika znajduje się drzewo z naklejonymi na nim gumami do żucia oraz z imionami przybyłych tu osób.

Gilbert Becaud to francuski piosenkarz, kompozytor i aktor. Na pomniku znajduje się wiele oryginalnych gadżetów.

 Na poniższym zdjęciu znajduje się nagrobek Simone Signoret - francuskiej aktorki, i  Yves Montanda - francuskiego piosenkarza i aktora.

 Są tu również nagrobki żydowskie.

 Jeden z niewielu aniołów na tym cmentarzu.

  Pomnik Oscara Wilda, poety, prozaika i dramatopisarza irlandzkiego pochodzenia.

 Kolejna płaczka.

 Bardzo interesujący nagrobek z mozaiką przedstawiającą Matkę Boską.

 Początki jesieni na cmentarzu Per-Lachaise.

 Nagrobek poświęcony ludności czechosłowackiej.