Wycieczka: Włosań - Siepraw - Świątniki Górne

I kolejna wycieczka z przewodnikiem PTTK.
Naszą wycieczką zaczynamy we Włosani. Jest to bardzo rozległa wieś. Zmierzamy jednak do Sieprawia, w której jest sanktuarium błog. Anieli Salawy. Był ogromny upał.
Jesteśmy w Pogórzu Wielickim.

 Przydrożna kapliczka.

 Ambona, z której można obserwować zwierzęta.

 Przy ulicy piękne kwiaty.

Sanktuarium błog. Anieli Salawy znajduje się w nowoczesnym dużym kościele p.w. św. Michała Archanioła i błog. Anieli Salawy. Nie byliśmy tam.
W Sieprawiu znajdują się trzy kościoły.
Poniżej mały, drewniany, zamknięty kościółek p.w. św. Marcina.

 Nasz przewodnik "po znajomości" dostał klucz od opiekuna kościoła. Dzięki temu mogliśmy wejść do środka.

 Malownicza studnia przy kościele.

 Potok Sieprawka.

 Ciekawie przyozdobiony płot domu.

 Poniżej malownicza kaplica.

 Poniższy kościół został zbudowany w stylu późnego gotyku.
Kościół jest pw. Michała Archanioła.

 Wejście niestety zamknięte podwójną kratą z wiadomych względów.

 Grób rodziców błog. Anieli Salawy na cmentarzu przy kościele św. Michała Archanioła.

 Poniżej legenda.
"Na pograniczu Świątnik Górnych i Sieprawia znajduje się samotna skała zwana powszechnie Kopytkiem. Skałka w formie ambony stokowej jest jednym z nielicznych odsłonięć skalnych Pogórza Wielickiego i mierzy ok. 3 m wysokości i 20 m długości. Zbudowana jest z odpornych piaskowców izdebniańskich. Nazwa Kopytko pochodzi od miseczkowatego wgłębienia w kamieniu, które do złudzenia przypomina kształtem odciśnięte końskie kopyto. W czasach przedchrześcijańskich było to miejsce kultowe, najprawdopodobniej związane z bóstwami Świętowitem i Swarożycem. W legendach z nim związanych widać wyraźnie ślady słowiańskich wierzeń, lecz w wyniku intensywnej chrystianizacji oraz wielowiekowej przynależności wsi do kościoła, podania ewoluowały w stronę tradycji chrześcijańskiej. W średniowieczu Koptyko wiązano z osobą św. Stanisława. Z tą postacią wiąże się najstarsza świątnicka legenda, według której mieszkańcy Górek (jak wtedy nazywały się Świątniki Górne) i Sieprawia toczyli wieloletni spór o granicę. W celu rozstrzygnięcia konfliktu przybył biskup Stanisław będący właścicielem Górek. Jego koń, stanąwszy na skalnym wzniesieniu, zwanym dzisiaj Kopytkiem, zatrzymał się i uderzył kopytem w skałę pozostawiając w niej widoczny ślad. Biskup, widząc w tym znak Boży, nakazał, aby tędy przebiegała granica między zwaśnionymi wsiami".


Święty Stanisław zarządził, aby tędy przebiegała granica między zwaśnionymi wsiami. I do dzisiaj tu właśnie przebiega granica między Włosanią i Świątnikami Górnymi.

 Przy drodze figurka Świętego Nepomucena. Takie figury były zwane nepomukami.

Świątniki Górne uzyskały prawa miejskie w 1997 roku. A więc jest to małe miasteczko.

 Kościół w Świątnikach Górnych. Nie wchodziliśmy do środka, bo była msza. Kościół jest zbudowany w stylu barokowym.

Stąd odjeżdżamy autobusem do Krakowa.