Staw bieńczycki zimą

Bieńczyce to bardzo stara wieś, powstała w XIII wieku. Jej nazwa pochodzi od pierwszego właściciela, rycerza Bieńka. W 1224 roku stanowiła własność kościoła na krakowskiej Skałce. W 1391 zbudowano tu młyn nad rzeką Dłubnią.
W 1951 roku wieś została włączona do dzielnicy Nowa Huta. Obecnie Bieńczyce to jedna z dzielnic Krakowa.

Niedaleko dawnego dworu oraz dworskiego stawu znajduje się kapliczka Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uważam ją za bardzo ładną. Stąd niedaleko do stawu.

 To początek ulicy Kaczeńcowej, przy której znajduje się bieńczycki staw.

 Dawny dwór w Bieńczycach, oczywiście odnowiony i przebudowany, jest obecnie zamieszkały przez osoby prywatne. Nie ma tu żadnej tablicy informacyjnej.

 Staw w Bieńczycach znajduje się niedaleko dworku. W ostatnich latach okolica stawu została uporządkowana. Jest kilka ławek, na których można odpocząć. Na uwagę zasługują kasztanowce, które są wpisane do rejestru pomników przyrody.

 To zdjęcie pokazuje staw w latach przedwojennych.

 Na jednym z kasztanowców przy stawie znajduje się mała skromna kapliczka z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej. Po lewej stronie pnia widać zieloną tabliczkę z napisem Pomnik przyrody.

 Staw przy ulicy Kaczeńcowej to użytek ekologiczny. Użytek utworzono dla ochrony ekosystemu, będącego siedliskiem chronionych gatunków zwierząt. 

Gdy tu byłam, staw był zamarznięty. Kaczki zamieszkujące staw przeniosły się nad rzekę Dłubnię.

  Gdy w Bieńczycach budowano drogę, została ona poprowadzona w taki sposób, by ominąć wierzbę, pod którą odpoczywał Tadeusz Kościuszko podczas przemarszu swych wojsk w początkach powstania, w kwietniu 1794 roku. Nie wiem, gdzie była ta wierzba i czy przetrwała do teraz, ale warto o tym powstańczym odpoczynku wspomnieć.

 Kaczki na pobliskiej rzece o nazwie Dłubnia.