Dworek i poezja

Gdyby nie spotkanie poetyckie "Kraków z miłości utkany", nigdy bym nie poznała tego uroczego dworku. Nie bywam w tych stronach Krakowa - w Dębnikach. Nawet nie wiem, czy słyszałam o tym budynku. A jest to dworek godny uwagi, ponieważ należał do rodziny Matejków.

Wybudowany pod koniec XIX wieku w stylu historyzującym z elementami neogotyku i secesji budynek stanowi przykład dawnej willowo-dworkowej zabudowy podmiejskiej (Dębniki pozostawały wówczas poza granicami administracyjnymi Krakowa). Na mapach budynek pojawia się około 1889 roku.

Dworek został nabyty przez Jana Matejkę dla córki Beaty, po mężu Kirchmayer. Kirchmayerowie – zasłużona rodzina z Pleszowa (teraz w granicach Nowej Huty) byli współwłaścicielami, a później właścicielami znanej fabryki kafli w Dębnikach „Niedźwiecki i S-ka”. W latach 20. XX wieku posesja stanowiła własność inżyniera Piotra Króla, następnie rodziny Braunów. W czasie wojny dworek przejęło gestapo, a po jej zakończeniu budynek wraz z ogrodem został przeznaczony na cele społeczne.

Artystki "Spotkania z poezją" i puste krzesła czekają na słuchaczy:

Park należący do dworu:

Obecnie w gmachu dworku mieści się siedziba Bibliotek Głównej w Krakowie:

Można było wziąć wczesne tomiki Ireny Kaczmarczyk oraz pocztówki poetyckie Małgorzaty Kulisiewicz:

Poetki - Małgorzata Kulisiewicz i Irena Kaczmarczyk - w trakcie spotkania. Chociaż był to bardzo upalny dzień publiczność nie zawiodła. Wszystkie miejsca były zajęte. Po przeczytaniu wierszy poetki rozmawiały o swoich podróżach. Wspominały również wydarzenia poetyckie w Krakowie - często z humorystycznym akcentem:

Dźwięki gitary klasycznej były świetnym przerywnikiem do słów poezji:

A oto kilka wierszy poetek:

Małgorzata Kulisiewicz

ROZŚWIETLENIE

Budujemy dom na skale

nagłych uchybień,

odchodzimy i powracamy

na kontynent snu

zakrzepłego w myślach

jaskółczych.

Miłość to czy wierność,

dojrzałość naszych schronień

przed wichrem,

przed jaskrawością

polarnych nocy?

Splecione ręce pary staruszków

zdobędą na wieczność:

smak karmelu,

poszept motyli,

dotyk promienia,

zapach morza o świcie,

gdy trzeba będzie

zostawić znoszone płaszcze

naszych ciał

w szatni życia.

Irena Kaczmarczyk   

LUBIĘ TU WRACAĆ

jesienny Kraków

smakuje jak szarlotka u Michalika

lubię te cynamonowe chwile

gdy kruszy się lato

słońce szuka ciepła

w zaułkach mojej peleryny

cały Rynek pachnie kwiatami

krótkiego dnia

Irena Kaczmarczyk 

LUBIĘ KRAKÓW

Lubię z tobą zapalać latarnie

Kiedy Kraków gołębie usypia

Zmierzch ma zapach zielonej herbaty

Gdy mnie szeptem jesiennym dotykasz

Kanonicza ponętnie się wije

Wawel oczy z zachwytu przymruża

Twoje ramię całuje się z moim

Gdy jesiennie się do mnie przytulasz

Gwiazdy jadą dorożką do Rynku

Skry się sypią spod kopyt nocy

Przytuleni jak księżyc do nieba

Zaglądamy latarniom w oczy

Lubię Kraków ze skrzypcami na ramieniu

Szalik Plant otula miasto

Dorożkarz w nutach hejnału

Gubi stukot czasu

Lubię z tobą zapalać latarnie

Kiedy Kraków gołębie usypia

Zmierzch ma zapach zielonej herbaty

Gdy mnie szeptem jesiennym dotykasz