Kościółek św. Benedykta w Krakowie

Jest to najmniejszy kościół Krakowa.
Wybrałam się, aby go odwiedzić w przedostatnią sobotę sierpnia. Od kilku lat jest udostępniany do zwiedzania w czasie lipca i sierpnia w każdą sobotę. Chciałam więc jeszcze wykorzystać okazję. Poza tymi miesiącami jest otwierany tylko dwa razy w roku podczas ważnych  świąt.

Powszechnie nazywany jest kościółkiem, chociaż ta nazwa degraduje jego wartość jako świątyni. Pan przewodnik powiedział, że powinno się używać nazwy: kościół.
Jednak krakowianie chyba już na zawsze będą nazywać go kościółkiem.
Znajduje się w dzielnicy Krakowa o nazwie Podgórze na Wzgórzu Lasoty.

Owiany jest tajemnicą. Krakowianie uważają go nie tylko za najmniejszy, ale też za najstarszy kościół Krakowa. Pan przewodnik stwierdził jednak, że jest jednym z najstarszych kościołów Krakowa, a nie najstarszym.

A teraz trochę historii Kościoła św. Benedykta.
(Informacje ze strony parafii rzymskokatolickiej p.w. św. Józefa w Krakowie - Podgórzu)
Najnowsze badania archeologiczne znacznie poszerzyły wiedzę o dziejach kościółka. Już ok. roku 1000 istniała na Wzgórzu Lasoty chrześcijańska świątynia, może ufundowana przez Bolesława Chrobrego lub, co bardziej prawdopodobne, jego syna Mieszka II, który od 1013 roku przebywał w Krakowie. Łączono początki kościoła św. Benedykta z działalnością benedyktynów tynieckich – nie można wykluczyć, że mnisi sprowadzeni w 1044 roku przez Kazimierza Odnowiciela (i rezydujący prawdopodobnie na Wawelu) opiekowali się działającą świątynią (klasztor tyniecki został ukończony dopiero w latach 70. XI wieku). Wezwanie kościoła, łączone z misją benedyktyńską, było ważne ze względu na silnie egzorcyzmujący charakter imienia świętego Benedykta (podobnie jak św. Jerzego, Michała Archanioła, św. Bartłomieja) – naprzeciwko kościoła znajdował się Kopiec Krakusa, zapewne silny ośrodek kultu pogańskiego. Przedwojenne badania wykazały, że data ścięcia dębu (być może kultowego) rosnącego na Kopcu, odpowiadałaby czasowi budowy kościoła św. Benedykta.
Kościółek prawdopodobnie został zniszczony podczas najazdów tatarskich – odnowiony w średniowieczu ok. 1160 roku został przekazany klasztorowi Norbertanek na Zwierzyńcu (jako ich własność wymieniony jest pod rokiem 1254 w „Kodeksie Dyplomatycznym Katedry Wawelskiej” oraz w „Liber beneficiorum” Jana Długosza). 

A oto kilka zdjęć wnętrza kościoła:

Ołtarz główny; w centrum obraz przedstawiający św. Benedykta:

Obrazy w kościele:

Kościółek był wówczas zbudowany z kamienia, posiadał uposażenie i dochody, nie wiadomo więc dlaczego świątynia popadła w ruinę – odnowił ją dopiero w roku 1598 ks. Mikołaj Drozdowski. W tymże samym roku dotychczasowi opiekunowie kościółka (Krzysztof z Komorowa, kasztelan sandomierski, oraz Zbigniew z Brzezia Lanckoroński) przekazali prawo patronatu nad świątynią zakonnikom z klasztoru św. Ducha w Krakowie. Od tego czasu, aż do I rozbioru Polski w 1772 roku, w kościele odprawiano Mszę św. w każdy piątek. Po rozbiorze krakowscy zakonnicy nie mogli opiekować się kościółkiem, który znalazł się granicach cesarstwa austriackiego. Jednak Msze św. były tu odprawiane jeszcze przez piętnaście lat, dzięki staraniom podgórzanina Jędrzeja Hallera, który na własny koszt sprowadzał tu kapłana z Krakowa. Po śmierci Hallera kościół podupadł do tego stopnia, że w latach 60. XIX wieku zapadła decyzja o jego zburzeniu. Sprzeciwił się temu ówczesny proboszcz podgórski ks. Jan Komperda, dzięki któremu kościółek został gruntownie odnowiony.