Rynek w Poznaniu: Ratusz, domki budnicze, fontanny

Zwiedzałam Poznań podczas wakacji i najważniejszym punktem zwiedzania był dla mnie poznański rynek z pięknym renesansowym ratuszem.
Poznański Stary Rynek jest kwadratowym placem, o boku nieco ponad 140 metrów. Jest trzecim rynkiem co do wielkości w Polsce i jednym z największych w Europie. Uznawany za jeden z najpiękniejszych w kraju.
Najpiękniejszy budynek na Rynku poznańskim to renesansowy ratusz.
Pochodzi z przełomu XIII i XIV wieku i z tego czasu pochodzą m.in. gotyckie piwnice. Szkoda, że w czasie wakacji, kiedy tam byłam, akurat był remont głównej fasady.

Najbardziej charakterystycznym elementem poznańskiego ratusza jest loggia. Oparta o wzory zaczerpnięte ze słynnego traktatu architektonicznego Sebastiana Serlia, jest jedną z pierwszych nowożytnych fasad w Polsce. Również tak popularna później attyka jest - jak na tamte czasy -rozwiązaniem pionierskim. Od strony wschodniej swoją formą attyka nawiązuje do muru obronnego z trzema wieżami, który występuje w herbach wielu miast (w tym także Poznania) i symbolizuje ich niezależność. Poniżej herb Poznania z attyką.

 Z wieży ratuszowej codziennie odgrywany jest hejnał Poznania.

Bardzo ciekawe, zarówno ze względów ideowych, jak i estetycznych, są przedstawienia malarskie. W partii attyki są to, zgodnie z przekazami z XVI wieku, władcy z dynastii Jagiellonów: Jadwiga, Władysław Jagiełło, Władysław Warneńczyk, Kazimierz Jagiellończyk, Jan Olbracht, Aleksander, Zygmunt Stary i Zygmunt August.

Poznańskie koziołki to jedna z największych atrakcji w Poznaniu. Szczególnie dla dzieci, ale nie tylko, bo właściwie każdy turysta pragnie je zobaczyć. Oglądałam je dawno temu, więc z przyjemnością postanowiłam sobie je przypomnieć. Koziołki bodą się raz dziennie o godzinie 12.

W czasie wakacji, kiedy tam byłam, czekał na to wydarzenie tłum ludzi. Wszyscy czekali z niecierpliwością i zaciekawieniem.

Czy warto było? Moim zdaniem trochę przereklamowane. Uważam, że mało znany zegar  z ruchomymi figurkami w Collegium Maius w Krakowie jest dużo ciekawszy. Uważam, że koziołki można zobaczyć, ale jeden raz wystarczy.

Bardzo mi się spodobały domki budnicze pochodzące z pierwszej połowy XVI wieku. Są to wąskie i niskie kamieniczki, znajdujące się blisko ratusza. Są niewielkie, bo należały do nieco biedniejszych kupców. W ich wczesnorenesansowych podcieniach handlowano niegdyś rybami, świecami, pochodniami i solą, śledziami. Stąd ich dawna nazwa – budy śledziowe. Obecna nazwa bierze się stąd, że w kamienicy nr 17 znajdowała się siedziba Bractwa Budników.
Przyjemnie popatrzeć na te nieduże, kolorowe i wesołe kamieniczki.

Na wszystkich rogach rynku znajdują się pochodzące z czasów średniowiecza studzienki, które zdobiono rzeźbami. Do dziś w historycznej formie zachowała się tylko fontanna Prozerpiny. Zdobiąca ją kompozycja przedstawia scenę jej porwania przez Plutona.
Pozostałe trzy fontanny zostały przywrócone w ramach rekonstrukcji trwającej w latach 2002-2005. Powstały one na miejscu starych studzienek, stojących od 1615 roku. Nie zachowały się jednak żadne źródła ikonograficzne, które przybliżałyby ich wygląd.

Fontanna Neptuna odsłonięta w 2004 roku.

Fontanna Apolla odsłonięta w 2002 roku.

Fontanna Prozerpiny z XVIII wieku.

Fontanna Marsa odsłonięta w 2005 roku.

A teraz krótki przegląd poznańskich kamienic. Kawiarniane parasole czasem uniemożliwiają sfotografowanie ich w całości.

Figura św. Nepomucena, znajdująca się na rynku, pochodzi z 1724 roku.

I oczywiście poznańskie koziołki to stały motyw, który występuje w różnych miejscach i w różnych formach na terenie rynku i miasta. Na rynku można sobie było z nimi zrobić zdjęcie, z czego spora ilość osób chętnie korzystała.